Jak zablokować niechcianą inwestycję?

Zdarza się, że na terenie Twojej gminy planowane jest powstanie wielkiej fermy drobiu, ubojni, spalarni opon czy składowiska odpadów. Tego typu inwestycja może w znaczący sposób wpływać na jakość życia mieszkańców, ich zdrowie, możliwość zarabiania (np. na terenach turystycznych), na war- tość ich nieruchomości – czasem wręcz oznacza utratę dorobku całego życia. Jak się przed tym uchronić?

1. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy

Sprawdź, czy Twoja gmina posiada taki dokument. Nie ma on rangi prawa miejscowego, ale jest wiążący dla organów administracji, które go przyjęły. Projekt studium sporządza wójt/burmistrz/prezydent miasta. W procesie przygotowania studium wymagane jest m.in. wyłożenie jego projektu do publicznego wglądu na okres co najmniej 30 dni, zorganizowanie dyskusji publicznej oraz umożliwienie mieszkańcom wnoszenia uwag przez okres co najmniej 21 dni. Złożone uwagi są rozpatrywane przez wójta/burmistrza/ prezydenta miasta. Chcąc uchronić się przed niechcianymi inwestycjami, powinniśmy zabiegać o wpisanie do studium zapisów wykluczających lokalizację np. dużych ferm – wskazanie, iż tereny gminy są przeznaczone na produkcję rolną, ale z wykluczeniem intensywnego chowu zwierząt. Dopilnuj, aby zapisy precyzyjnie ograniczały rodzaje działalności dopuszczane na terenie gminy. Ważną cechą studium jest to, że staje się ono wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

2. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

Jest to jeden z najważniejszych instrumentów, których może użyć gmina, aby zapobiegać niechcianym inwestycjom. Warto w nim zastrzec, że na danym obszarze, w konkretnym sąsiedztwie zabudowań mieszkalnych czy też przyrodniczych terenów użytkowych (np. las czy jezioro) nie dopuszcza się lokalizacji konkretnych inwestycji (np. dużych ferm; na wszelki wypadek warto dookreślić rozmiary budynków, liczbę klatek, zwierząt etc.). Zapisy planu miejscowego nie mogą być sprzeczne z ustaleniami studium.

3. Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu

Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest wymagana tylko w przypadku, gdy na danym terenie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Jeśli jednak plan istnieje, inwestor musi uzyskać tylko pozwolenie na budowę, poprzedzone w niektórych przypadkach decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu występuje w dwóch wariantach:

• decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego;
• decyzji o warunkach zabudowy (dla pozostałych inwestycji).

Fermy, ubojnie i spalarnie nie należą do inwestycji celu publicznego, a więc w przypadku braku planu ich powstanie będzie wymagać decyzji o warunkach zabudowy.

Wydanie takiej decyzji jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

• co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu (tzw. dobre sąsiedztwo);
• teren ma dostęp do drogi publicznej;
• istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające do zamierzenia budowlanego;
• teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą
  uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów;

4. Co możesz wtedy zrobić?

• zacznij prowadzić kampanię przeciwko inwestycji;
• zorganizuj spotkanie z mieszkańcami i lokalną władzą;
• zbierz podpisy pod petycją;
• zorganizuj pikietę;
• nawiąż kontakt z organizacjami ekologicznymi z regionu; 
• zawiadom media lokalne.

Powodzenia!